افسانه طوفان بزرگ

همه پیروان دینهای ابراهیمی با داستان کشتی نوح و طوفان بزرگ اشنا هستند. این داستان برای یهودیان، مسیحیان و مسلمانان به عنوان یکی از داستانهای مذهبی و نشانه های قدرت خدا بارها بیان شده است. تا قرن نوزدهم تنها مرجه این داستانها کتاب مقدس بود و نسخه ای از آن هم در قرآن بیان شده است.

در سال 1872 جورج اسمیت یکی از کارشناسان بریتیش موزه مشغول به خواندن یکی از لوح های اکدی بود. در این لوح داستان مشابهی از طوفان ثبت شده بود. داستانی دارای همان فراز و نشیب ها، اما اسمها تغییر کرده بود. یکی از خدایان شخصی را مامور ساخت کشتی و نگه داری موجودات زنده می کند. بعد طوفان می آید و همه چیز را نابود می کند. سپس چند روز بعد کشتی در یک کوه افراد را پیاده می کند و زندگی ادامه می یابد.

جورج که این داستان را از لوح گلی خواند، از هیجان بالا و پایین می پرید و کنترل خود را ازدست داد و در اتاق مقابل دیگران لخت شد. آیا دینهای ابراهیمی تقلب بودند؟ این لوح ها هزار سال قدیمی تر هستند، مگر خدا آن داستان را برای موسی تعریف نکرده بود؟ در طول سالیان مذهبیون موضع های مختلفی در مقابل این لوح گلی گرفتند. با خوانش خط میخی نسخه های مختلفی از داستان طوفان از بین النهرین کشف شد که همگی قدیمی تر از موسی و عیسی بودند.

نهایتا مسیحیان اینگونه توجیه کردند که خود نوح بسیار قدیمی تر از زیوسودرای سومری است. داستان نوح کامل و بدون نقص به موسی نقل شده و در کتاب مقدس ثبت شده است در حالی که این داستان به شکل افسانه ای و نادرست به سومریان رسیده و آنها زودتر از موسی و به شکل افسانه ای داستان را بر لوح های گلی خود نوشته اند.

جدول زیر منابع مختلفی که این داستان را روایت کرده اند را مقایسه کرده است

تبلت یازدهم از افسانه گیلگمش که طوفان را روایت می کند. نینوا - سده هفتم پیش از میلاد - بریتیش موزه - تصویر: حمید صدقی نژاد