زندگی خانوادگی و حقوق زن و مرد

مصر

لغت دختر و پسر در خط هیروگلیف همچون اردک نوشته می شود. هر خانواده پنج تا ده بچه داشت ولی آمار مرگ و میر در بچه ها خیلی بالا بود و همه آنها به سن بلوغ نمی رسیدند.
دخترهای مصری در خانه و پسر ها در مزرعه مشغول به کار می شدند.
مصری ها در رود نیل حمام می کردند و تنها خانواده های پولدار در خانه حمام داشتند.

معنی برخی نامهای مصری

Ramses

ایران باستان

کتاب مینوی خرد که در اواخر دوره ساسانی نوشته شده است و شامل پند و اندرز و توصیه های دینی است برای مخاطب مرد نوشته شده است. مثلا در توصیه هایش آمده زن با گوهر بگیر. این کتاب اصلا زنان را در حدی نمی داند که توصیه ای بهشان بکند و اگر توصیه ای دارد، به پدر یا همسر زن می کند.

در پرسش سی و پنجم این کتاب تعداد سی گناهان بزرگ برشمرده شده و در آن میان میتوان به گناه چهارم، کسی که ازدواج با نزدیکان را بر هم زند و گناه بیست و چهارم کسی که نزد زن دیگران رود اشاره کرد
در این کتاب در پاسخ به این پرسش که چه کسی را بیشتر باید مورد توجه قرار داد آمده که بچه نابالغ، زن، ستور و آتش را بیشتر باید مورد حمایت و توجه قرار داد. در پرسش سی و هشتم آمده که این سه تن را به عنوان گواه نباید پذیرفت: زن، کودک نابالغ و مرد بنده.

بین النهرین

لوحهای گلی بین النهرین که به ارث اشاره می کنند شامل موارد زیر هستند: پارچه، لوازم خانه، حیوانات و برده.
جهیزیه عروس شامل اجناس قیمتی بود. مثلا در لوحی برادر و مادر عروس هدایای زیر را تقدیم می کنند: یک سوم شکل طلا به شکل جواهر، گوشواره به وزن یک شکل، یک تخت خواب اکدی، پنج صندلی با میز و یک دیس برنزی.
معمولا چند خانواده با هم زندگی می کردندیا خانه هایشان را در کنار هم می ساختند، همدیگر را برادر صدا می زندند وخود را از یک خون می دانستند. پدر سرور خانواده بود و زن و بچه را سرپرستی می کرد. قواعد پدر قانون خانواده حساب می شد. پدرها می توانستند فرزندان خود را گرو بگزارند و با آنها مانند یک کالا برخورد کنند. اگر پدری میمرد برادر بزرگتر سرپرستی برادر خواهدهای ازدواج نکرده را بر عهده می گرفت. مادر هم باید وظیفه پدر را برعهده می گرفت. مردان با نام پدر خود شناخته می شدند. مانند امروزه پسر می توانست نام پدر را حفظ کند و به پسرهای خود انتقال دهد. او همپنین کمک پدر در پیری به شمار می آمد برای همین داشتند پسر در خانواده ها افتخار بود. شهروندان بین لنهرین چنین خوانده می شدند:فلانی فرزند فلانی از خانواده فلانی

در یک لوح سومری آمده است: زندگی مرد مانند صحرا است. کفش مانند چشم مرد است، زن آینده مرد است، پسر پناهگاه مرد است، دختر رستگاری مرد است و عروس برای مرد مثل شیطان است.

آزتک و مایا

آنها عقیده داشتند بچه همچون جواهر است و برای تولد هر بچه چند روز جشن می گرفتند. با اینکه بچه خیلی دوست داشتند ولی خیلی هم سخت گیر بودند و گاهی بچه ها را به شدت تنبیه می کردند. در تصویری در یک کتاب پدری بچه اش را روی دود فلفلهای در حال سوختن تنبیه می کند. تنبیه دیگر زخمی کردن بچه با تیغ کاکتوس بود.
پسران آزتک با پدرشان کار می کردند و راه و رسم تجارت و کار را از آنها یاد می گرفتند. آنها از سن چهارده سالگی وظیفه شکار و ماهیگیری را بر عهده می گرفتند.
آزتک ها در خانه حمام داشتند و همه خانواده از آن استفاده می کردند.
در قوم مایا داماد باید شش سال بعد از ازدواج برای خانواده زن کار می کرد. بعد از شش سال آنها به نزدیکی خانواده داماد کوچ می کردند.

یونان

کلمه ای که معنای خانواده بدهد در زبان یونان باستان وجود نداشت. نزدیکترین کلمه اویکوس است که معنی آن همه لوازم خانه است، همه چیزهایی که در زیر یک سقف هستند شامل زن، مرد، بچه ها، لوازم خانه، برده ها، حیوانات و غیره. مسئولیت اویکوس با پیرترین مرد خانواده بود و او باید مراسم مذهبی را نیز اجرا می کرد

بعد از اویکوس کلمه جنوس هست که شامل همه افرادی است که از یک ریشه هستند (قوم) و جد بزرگ مشترکی دارند. این جد بزرگ گاهی افسانه ای و گاهی واقعی بود. در آتن شصت جنوس وجود داشت. همه اشراف زادگان آتن به یک جنوس تعلق داشتند. همه جنوس های آتنی یک نوع برادر خواندگی با هم داشتند . رابطه خونی جنوسهای مختلف خیلی محدود بود اما آنها همه از همدیگر پشتیبانی می کردند. اگر فردی از یک جنوس فردی از جنوس دیگر را می کشت افراد جنوس مقتول حکم قصاص را بر یک نفر از جنوس قاتل اجرا می کردند.

در یونان باستان وظیفه زن زایمان و تمیز کردن خانه بود. آنها از ارث محروم بودند.اگر زنی برادر نداشت وقتی پدرش می مرد او باید با برادر پدرش ازدواج می کرد تا اموال خانواده را حفظ کند. دختران آتنی نهایتا در سیزده چهارده سالگی به ازدواج مردان سی ساله در می امدند. در اسپارت اوضاع بهتر بود و دختران در سن بالاتری ازدواج می کردند.
در اسپارت پسرها از سن هفت سالگی آموزش نظامی می دیدند تا به سربازان قوی تبدیل شوند.

در مهمانی های یونانی زنان اجازه نداشتند با مردان غذا بخورند. تنها زنان کرایه شده در کنار مردان می نشستند و در حال عشوه گری غذا می خوردند.
زنان در دموکراسی یونان حق رای دادن نداشتند.
اگر خانواده ای توانایی غذا دادن به دختر بچه خود را نداشت طبق قانون می توانست او را در طبیعت رها کند تا بمیرد.

متن زیر از یونان باستان مربوط به توصیه های ایشوماچوس به تازه عروسش است: تو باید در خانه بمانی و برده ها را برای کارهای خارج خانه بفرستی. تو مسئول کارهایی هستی که داخل خانه است و باید همه چیزهایی که به خانه وارد می شوند را کنترل کنی. وقتی برده ها چوب به خانه می آورند باید لباس پوشیده داشته باشی. تو باید مراقب انبار غله باشی و وقتی غله می آورند مواظب باشی با کیفیت و قابل استفاده است. همچنین وقتی برده ای مریض می شود باید با خبر باشی و مطمئن شوی که خوب می شود. حجاب و مخفی کردن همسر از دید مردان دیگر در یونان به شدت جدی بود و اگر هم بر حسب نیاز زن شوهر داری از خانه خارج می شد برده ها و خدمه باید او را همراهی می کردند و مواظب او می بودند. همه فعالیتهای اجتماعی زنان به مراسم دینی ختم می شد. زنان در مراسم خاکسپاری بسیار فعال بودند و همیشه منتظر مرگ نفر بعدی در فامیل بودند تا بتوانند به آن بهانه از خانه خارج شوند، همدیگر را ملاقات کنند و از اخبار هم با خبر شوند. در داستان قاتل اراتوستنس آمده که همسر مرد اصلی داستان عشق خود را در یک مراسم خاکسپاری دیده است.
در شعری که از سیراکوسان از اسکندریه قرن دوم پیش از میلاد به جا مانده دو زن به دنبال عذری هستند که بتوانند در یک فستیوال مذهبی شرکت نکنند و یک روز را با هم بگذرانند:
جورجو: آیا پراکسینا داخل است؟
پراکسینا: جورجو، عشق من، خیلی وقته ندیدمت. بله من داخلم. خیلی عجیبه که تونستی بیای اینجا. هی برده یک صندلی بیار برای خانم.
جورجو: نه زحمت نکش
پراکسینا: بشین.
جورجو: چقدر من احمقم. نزدیک بود بمیرم تا به اینجا رسیدم.مردان در همه جا هستند و راه طولانی استتو همیشه خانه ات را دورتر و دورتر می بری.
پراکسینا: از بس که همسرم احمق است. او این خانه را در میان طبیعت و دور از بقیه خانه ها خریده است. این اصلا یک خانه نیست، یک آشیانه است. هدف او این است که ما همدیگر را نبینیم.
جورجو: جلوی بچه ات پشت سر همسرت اینطوری حرف نزن. نگاه کن چطوری نگاه می کند. نه عزیزم مامانت در مورد بابات حرف نمی زد.
پراکسینا: به هر حال این بچه خواهد فهمید.
جورجو: بابای خوبی داری.
پراکسینا: روز قبل شوهرم را فرستادم مقداری صابون بخرد ولی احمق با مقداری نمک برگشت.

چین

سن بچه از یک شمرده می شد نه از صفر , یعنی وقتی بچه به دنیا می آمد یکساله حساب می شد. آنها سن را در سال نو چینی افزایش می دادند نه در روز تولد. بچه ای که دقیقا قبل از سال نو بدنیا می آمد در فردای روز تولدش دو روزه حساب می شد.
در چین باستان مرد می توانست یک زن اصلی داشته باشد و تعدای هم زن صیغه ای. هدف از این رسم این بود که مرد تا می تواند بچه تولید کند. زنان رده پایین توسط مردان و همسران اصلی بسیار مورد بد رفتاری قرار می گرفتند.
در چین عده ای مسئولیت همسریابی بر عهده داشتند. گاهی پیش از تولد نوزاد برای او همسر انتخاب می کردند. دختر تازه به دنیا آمده در خانه خودش توسط مادر خودش اما تحت کنترل خانواده شوهر آینده اش بزرگ می شد. او باید اجداد همسرش را می پرستید. وظیفه این دختران در آینده زاد و ولد زیاد مخصوصا پسر بود.
مرد اجازه داشت همسر خود را به هر دلیلی طلاق دهد، مثلا اینکه زنش زیاد حزف می زند یا کم حرف می زند. البته وقتی زن خانواده ای نداشت که به آغوششان برگردد مرد هم اجازه نداشت او را طلاق دهد.
بچه ها از سن هفت سالگی در امور اجتماعی شرکت داده می شدند و به آنها وظایفی داده می شد. بچه ها از هفت سالگی وظیفه کمک در خانه و پشتیبانی منافع خانواده را داشتند.
تولد دختر بچه در چین برای خانواده های فقیر خبر خوبی نبود زیرا آنها باید اه او غذا می دادند تا بزرگ شود و باید برای شوهرش هم پول می دادند تا با او ازدواج کند.

معنی برخی نامهای انگلوساکسون

روم

در روم ازدواج توسط فامیلی ها مدیریت می شد. زنان حق تصمیم در مورد شوهر نداشتند. خیلی اوقات دخترهای دوازده ساله به ازدواج مردهای مسن در می آمدند.
رومی ها برای شستشو از حمام عمومی استفاده می کردند آنها گروهی به حمام می رفتند و حمامها محلی برای دیدار آشنایان و گپ و کفت بود.
شغلهای مهم در روم مخصوص مردان بود و تنها شغل مهمی که یک زن می توانست داشت کار کردم در معبد بود. زنان شهروند روم حساب نمی شدند.